12:45 น.

พฤ 17/3/65

เมื่อคืน นอนหลับอย่างรวดเร็ว หมดพลัง อาจจะเพราะนานๆ ทีจะนอนดึกได้ ไม่เหมือนเมื่อก่อนโน้นที่ยาวจนถึงตี 4 หรือ 6 โมงเช้าก็ยังอยู่ ใช้เวลาไปกับดูซีรีย์ญี่ปุ่น ทำอะไรเรื่อยเปื่อย หรือแม้แต่ดูฟุตบอลโลก ฟุตบอลยูโรดึกๆ ก็เคย แบบนอนนิดหน่อย ตื่นไปทำงานได้แล้ว 

พอจะใช้เวลาในการทำงานเขียน ก็นั่งว่างเปล่าอยู่หน้าคอมฯ นานสองนาน โดยไม่ได้ความคืบหน้าใดๆ
แถมชอบง่วงเร็วด้วยแน่ะ ดูละครยังไม่เท่าไหร่ ทำท่าจะนอนเฝ้าจออีกละ ก็เลยนอนดีกว่าประมาณนี้ 

อาจเพราะเราใช้พลังในแต่ละวันไปกับการทำงาน การฝ่ารถติดเช้าเย็น การหาอาหารการกินมื้อเย็น ล้างชาม ซักผ้า หมดแรง หมดเวลา แล้วก็ง่วงอย่างง่ายดาย

พอวันไหนรู้สึกว่าอารมณ์มา ไอ้ที่เคยจิ้มๆ ไว้ในโทรศัพท์สามารถเอามาเรียบเรียงตัดทอนถ้อยคำ รีไรท์แล้วรีไรท์อีกได้ ก็ลุกขึ้นมาเปิดโน้ตบุ๊คพิมพ์ แต่มันไม่ได้จบแค่นั้น พอไม่ชอบก็รื้ออีก พอรื้อไป อ้าวไปกระทบกับประโยคสนทนาอื่น ไม่สอดคล้องกัน ก็ต้องมาพยายามใหม่ งานคืบหน้าช้า แต่อย่างน้อยได้ใช้ถ้อยคำอย่างที่เราพอใจ ส่วนจะดีพอหรือเปล่า ชอบไหม อันนี้ขึ้นอยู่กับคนอ่าน...ก็ฝึกๆ ต่อไป ถ้ายังมีชีวิตอยู่ ก็จะทำต่อไปเรื่อยๆ

อยากเขียนนิยายจบ

ไม่กล้าคาดหวังว่าใครจะชอบ

แต่จะเขียนให้จบเพื่อ 

1.ปลดล็อคตัวเอง ว่าสรุปแล้วฉันเขียนนิยายได้ไหม ที่ก่อ Plot ไว้ เราสานต่อได้ไหม...

2.เขียนบำบัดความรู้สึกของตัวเอง

ตั้งเป้าไว้แค่นี้พอ ส่วนเป้าหมายอื่นในใจค่อยว่ากัน