20:41 น. พฤ 24/3/65 วาดรูปเล่นเกือบทุกวัน ใช้ปากกาเป็นส่วนใหญ่ เอาไว้มีสมาธิดีๆ จะวาดรูปแล้วลงสี วาดแบบตั้งใจมากกว่านี้
บทความ
11:40 น. จ 21/3/65 ".....ย่าเป็นคนหาเลี้ยงเอ็งมาแท้ๆ ยังไม่เคยพูดอะไรให้ช้ำใจเลยสักนิด...แล้วทำไมจะต้องไปเก็บเอาคำพูดของคนอื่น ที่เขาไม่ได้หาเลี้ยงมาคิดด้วยเล่า...จริงไหม” “ไม่ว่าจะเจ็บเพราะโดนต่อย หรือว่าเจ็บเพราะคำคน...สักวันมันก็จะจางหาย... เรื่องบางเรื่อง คำบางคำ เอ็งไม่ต้องเก็บเอามาคิด...ย่าทำได้ ย่าเต็มใจ แล้วย่าก็สบายดี” พยายามหน่อยเธอ เขียนให้ได้ เขียนให้จบ
11:50 น. อา 20/3/65 "ขอบคุณค่ะ กราบแนบเท้า ... มาแล้ว โล่งอกไปที" --- ฉันห่างหายจากการเขียนเรื่องนี้ไป 8 เดือน เพิ่งมาย้อนนับก็ตอนเห็นข้อความนี้จากนักอ่านแหละ โอ้ว แม่เจ้า ฉันทิ้งพวกเขาไว้นานเกิน วางตอนจบของตอนที่ 20 ไว้ตั้งแต่กรกฎาคม 2564 แล้วหายไปเลย "ยังรอติดตามอยู่นะคะ. ไรท์หาย" --- เรื่องนี้ฉันก็หายไปหลายเดือนแล้ว จบตอนที่ 25 เมื่อวันที่ 1 ธันวาคม 2564 แล้วหายไปเลย น่ารักดีที่ถูกตาม ไม่ได้โกรธใดๆ ทั้งสิ้น แล้วก็อยากไปเขียนต่อให้จบ
13:40 น. ศ 18/3/65 ตอนเย็นหมดพลัง อาบน้ำ กินข้าว แล้วก็ไปนอนเล่น ดูโน้น อ่านนี่ไปตามประสา ห้าทุ่มกว่า รู้สึกว่าพักพอแล้วก็ลุกไปล้างจานกองโต ฮะๆๆๆ ขยันยามค่ำคืน จากที่ตั้งใจว่าจะตื่นสักตีห้าครึ่งมาทำ ก็ไม่อยากร้อนรน รู้สึกว่าบริหารเวลาตอนเช้าไม่ค่อยได้ดี ก็เลยล้างตอนห้าทุ่มกว่าไปซะเลย ล้างเสร็จก็อาบน้ำอีกครั้ง แล้วก็ไปนอน วันนี้ยังไม่ได้เขียนเพิ่ม มีที่เขียนร่างไว้ ตัวละครเป็นย่าของนักมวย ถ้าไรท์ร่างนี้เสร็จก็วางต่อได้ละ นั่นก็คืบคลานไปได้ 3 บทละ สรุปตอนนี้ค้างไว้บทที่ 1 หลายเรื่อง บทที่ 3 บทที่ 22 บทที่ 25 พยายามให้มากหน่อยเถอะ จะได้รู้ๆ กันไปว่าเขียนได้จนถึงบทสุดท้ายของเรื่องราวรึเปล่า
12:45 น. พฤ 17/3/65 เมื่อคืน นอนหลับอย่างรวดเร็ว หมดพลัง อาจจะเพราะนานๆ ทีจะนอนดึกได้ ไม่เหมือนเมื่อก่อนโน้นที่ยาวจนถึงตี 4 หรือ 6 โมงเช้าก็ยังอยู่ ใช้เวลาไปกับดูซีรีย์ญี่ปุ่น ทำอะไรเรื่อยเปื่อย หรือแม้แต่ดูฟุตบอลโลก ฟุตบอลยูโรดึกๆ ก็เคย แบบนอนนิดหน่อย ตื่นไปทำงานได้แล้ว พอจะใช้เวลาในการทำงานเขียน ก็นั่งว่างเปล่าอยู่หน้าคอมฯ นานสองนาน โดยไม่ได้ความคืบหน้าใดๆ แถมชอบง่วงเร็วด้วยแน่ะ ดูละครยังไม่เท่าไหร่ ทำท่าจะนอนเฝ้าจออีกละ ก็เลยนอนดีกว่าประมาณนี้ อาจเพราะเราใช้พลังในแต่ละวันไปกับการทำงาน การฝ่ารถติดเช้าเย็น การหาอาหารการกินมื้อเย็น ล้างชาม ซักผ้า หมดแรง หมดเวลา แล้วก็ง่วงอย่างง่ายดาย พอวันไหนรู้สึกว่าอารมณ์มา ไอ้ที่เคยจิ้มๆ ไว้ในโทรศัพท์สามารถเอามาเรียบเรียงตัดทอนถ้อยคำ รีไรท์แล้วรีไรท์อีกได้ ก็ลุกขึ้นมาเปิดโน้ตบุ๊คพิมพ์ แต่มันไม่ได้จบแค่นั้น พอไม่ชอบก็รื้ออีก พอรื้อไป อ้าวไปกระทบกับประโยคสนทนาอื่น ไม่สอดคล้องกัน ก็ต้องมาพยายามใหม่ งานคืบหน้าช้า แต่อย่างน้อยได้ใช้ถ้อยคำอย่างที่เราพอใจ ส่วนจะดีพอหรือเปล่า ชอบไหม อันนี้ขึ้นอยู่กับคนอ่าน...ก็ฝึกๆ ต่อไป ถ้ายังมีชีวิตอยู่ ก็จะทำต...
1:56 น.เข้าสู่เช้าวันใหม่ของวันพุธที่ 16 มีนาคม 2565 เพิ่งวางนิยายบทที่ 21 ตอนจบ และ บทที่ 22 part แรกไป...วันนี้วาง 3 ครั้งแน่ะ เพราะรีไรท์ได้ เคาะแล้วว่าเอาร่างนี้ จึงวางบทที่ 21 part แรกตอนสี่โมงเย็นกว่าๆ วาง part จบตอนตี 1 นิดๆ และวางบทที่ 22 part แรกหลังรีไรท์จบตอนตี 1 ครึ่งได้มั้ง...วันนี้ทำดีมาก ไม่น่าเชื่อว่าทำได้ เพราะไม่ได้นอนดึกมานานแล้ว รวมทั้งคิดไม่ค่อยออกว่าจะใช้ถ้อยคำใดพาเรื่องราวดำเนินต่อไป ก็ต้องอ่านเยอะๆ นั่นแหละจะได้มีคลังคำมากมายอยู่ในหัว 2:02 น. นอนละ
อังคารที่ 15 มีนาคม 2565 11:42 น. เมื่อวานนี้ เขียน Part 3 ของนิยายบทแรกจบซะที เริ่มไว้แล้วก็รีไรท์มาเรื่อยๆ แต่คิดว่ายังไม่ลงตัวจึงไม่เลือก ส่วนเมื่อวานคิดว่าใช้ได้แล้วก็เลยตัดสินใจวาง มีคนดี ก็ต้องมีคนสีเทาๆ ในเรื่องเป็นธรรมดา เพื่อเพิ่มสีสันให้กับเรื่องราว ธีมเรื่องเกี่ยวกับ PR ,ความรัก และการแต่งงาน ต้องเขียนให้ดี ต้องเขียนให้จบ แล้วนำส่งเรื่องนี้ให้กับคนที่เราเคยไปขอข้อมูลต่างๆ เขาไว้ ข้อมูลที่เขาให้ดีมาก เราจะเอามาใช้ได้ดีแค่ไหนก็ไม่รู้ ควรทำให้มีสีสัน มีดราม่า และมีความสุขสมหวังในเรื่องราวของนางเอก